Δεν ξέρω τι παίζει με την Valve. Όποτε βγάζει παιχνίδια (δηλαδή μια φορά κάθε Αγίου Ποτέ), βγάζει έπη. Δηλαδή το Half-Life και το mod του, to Counter-Strike. Εν αναμονή του Deadlock, θυμόμαστε μια από τις ελάχιστες φορές που η Valve είπε να φτιάξει κάτι διαφορετικό. Το Portal.
Τι είναι το Portal;
Για τον έναν που δεν ξέρει, αλλά παράλληλα διαβάζει Cyprusgamer, εξηγώ. Το portal είναι ένα παιχνίδι με portals. Κρατάς ένα portal gun, ανοίγεις μια πύλη στην μια πλευρά, μια πύλη στην άλλη και τηλεμεταφέρεσαι. Για 20 επίπεδα κάνεις αυτό, προσπαθώντας να ξεφύγεις από το κτήριο που είσαι και κυρίως από την κυρία GladOS.
Αν το δει κανείς από την σκοπιά του 2024, το παιχνίδι στο design του είναι τόσο απλό, που θα μπορούσαν να το είχαν κάνει τριτοετείς πληροφορικάριοι. Αλλά να, που το έκανε η Valve και ήταν ένα παιχνίδι που άφησε ιστορία. Το Portal έπιασε για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον απλό αλλά εθιστικό gameplay και δεύτερον παρουσίαση για σεμινάριο.
Απλό και Εθιστικό gameplay
Το gameplay όπως είπα είναι απλό. Πύλες και φυσική. Τίποτα άλλο. Όμως τα επίπεδα τα αναμειγνύουν έτσι, ώστε κάθε φορά να φαίνεται λες και παίζεις διαφορετικό παιχνίδι. Ένας καινούργιος μηχανισμός, ένα καινούργιο αντικείμενο, μια νέα δυσκολία, ή ένας διαφορετικός τρόπος να χρησιμοποιήσεις το περιβάλλον είναι αρκετό για να κρατήσει το παιχνίδι φρέσκο καθόλη τη διάρκεια του playthrough. Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. Σε αντίθεση με όλα τα παιχνίδια σήμερα, το portal κάνει 1 πράγμα και το κάνει τέλεια.
Παρουσίαση για σεμινάριο
Και ενώ ο σκελετός είναι εκεί και είναι γερός, πρέπει κάπως να τον ντύσεις. Το portal το πετυχαίνει αυτό σε δύο βασικά επίπεδα. Στον κακό της ιστορίας και κυρίως στο environmental storytelling.
GladOS
Δεν ξέρω πως κατάφεραν να κάνουν την GladOS τόσο τέλεια. Αλλά να που την έκαναν. Ο κύριος ανταγωνιστής του παιχνιδιού και κύριος commentator, η GladOS ζει για να σου χαλάει την μέρα. Βασικά είναι η Ντένη Μαρκορά, αν ήταν ΑΙ. Σου την λέει συνέχεια, σε υποτιμά, σε ειρωνεύεται και σε σαρκάζει. Και μετά έχει και την απορία γιατί θες να την βγάλεις από την πρίζα. Άσε μας ρε GladOS. Τράβα μπες σε καμιά πατάτα να πούμε. #Spoiler_Alert
Portal Storytelling
Το παιχνίδι δεν έχει ιστορία με την κλασική έννοια, αλλά το περιβάλλον του είναι γεμάτο με στοιχεία. Αν κάνει κάτι σωστά, αυτό είναι το environmental storytelling. Πρώτον, the cake is a lie. Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, αλλά θα συνεχίσω. Το παιχνίδι σε βάζει συνέχεια να βλέπεις στοιχεία και να συνδέεις πληροφορίες. Ποια είναι η Aperture, ποιος έχει γράψει όλα αυτά στους τοίχους, πώς συνδέονται portal και half-life. Το παιχνίδι δεν σου λέει τίποτα, αλλά σε αφήνει να γεμίσεις τα κενά με τις δικές σου θεωρίες.
Επίσης, που να με πάρει, ένα από τα κρυφά δωμάτια που ανακαλύπτεις έχει ποίηση, ρε φίλε. Ποίηση. Συγκεγκριμένα έχει απόσπάσματα από ποίηματα της Emily Bronte, της Emily Dickinson και του Henry Wadsworth Longfellow. Δεν κάνω πλάκα. Ένα παιχνίδι για portal, κάνει μάθημα στην ποίηση.
Το Legacy του Portal
Πόσα παιχνίδια επηρεάστηκαν από το Portal; Πολλά. Από τα πιο άγνωστα, όπως το chromagun ή το superliminal, μέχρι το The Witness το σεμιναριακό Talos Principle, η ιδέα μερικών puzzles και ενός περιβάλλοντος που ερμηνεύει ο παίκτης ήταν αρκετό.
To portal διδάσκει πως ένα παιχνίδι μπορεί να μείνει στην ιστορία ακόμη κι όταν είναι σκελετός. Το Portal δεν έχει τίποτα από όλα όσα έχουν οι υπόλοιποι. Δεν έχει δράση. Η πλοκή λείπει. Δεν έχει ένα σκασμό συστήματα. Talent Trees, Inventory, Level Up, Maps, όλα απουσιάζουν. Είναι κυριολεκτικά μια ιδέα και τίποτα άλλο. Κι όμως έπιασε και επηρέασε ένα σωρό παιχνίδια και ακόμη και σήμερα το μνημονεύουμε. Παιχνίδια με 100 συστήματα ξεχνιούνται σε μια μέρα. Το Portal ζει ακόμη.
Και όλα ξεκίνησαν από ένα μπλε κυκλάκι και μια ενοχλητική τεχνητή νοημοσύνη. Κι ένα ψεύτικο κέικ.
