Λοιπόν, ακονίστε κυνόδοντες, βγάλτε τις κάπες σας και γεμίστε τα ποτήρια σας με αίμα. Σήμερα θα μιλήσουμε για το ΕΠΟΣ που λέγεται Vampire the Masquerade: Bloodlines.
Τι είναι το Vampire the Masquerade;
Χοντρικά το VtM είναι Dungeons and Dragons αλλά με βαμπίρια. Οι διαφορές όμως είναι πολλές. Το VtM είναι πολύ πιο κοινωνικής φύσης και πιο roleplay με λιγότερα ζάρια στο παιχνίδι. Classes και races δεν υπάρχουν, αλλα υπάρχουν τα clans που είναι κάτι αντίστοιχο. Κάθε clan έχει τις δικές του ικανότητες, αλλά υπάρχει απόλυτη ελευθερία στο πώς θα φτιάξεις τον παίχτη σου. Κάθε clan έχει τις δυνάμεις της που ταιριάζουν στα βαμπίρ: Δύναμη, ταχύτητα, μεταμόρφωση σε ζώο ή σε άνθρωπο, αορατότητα, έλεγχος μυαλού κ.α. Βέβαια για κάθε δύναμη, υπάρχει κατι η αδυναμία κάθε clan, κάτι που κάνει τα πράγματα ενδιαφέροντα.
Το μεγάλο ερώτημα ήταν αν μπορεί να γίνει ένα video game πάνω σε ένα τόσο social και ανοιχτό pen&paper rpg και το 2004, η Activision (φτου κακά) μας δίνει το μαεστρικό Bloodlines
To Bloodlines είναι πιστό στο Vampire the Masquerade
Και είναι πιστό με όλη τη σημασία της λέξης. Η δημιούργια του χαρακτήρα είναι ακριβώς το ίδιο με το να φτιάχνεις character sheet στο Vampire. Οι δυνάμεις και οι ικανότητες είναι ακριβώς οι ίδιες και εξυπηρετούν τους τέσσερις βασικούς τρόπους για να παίξεις. Μπορείς να επενδύσεις στη μάχη και το strength, στο social και στο speech, στην μαγεία και το intelligence ή στο stealth. Βέβαια κάθε βαμπίρ έχει και τις αδυναμίες του, που πρέπει να προσέχεις. Και θεέ μου, πόσο τέλεια τις απεικόνισαν.
Για παράδειγμα, η φυλή των Malkavian έχουν σχιζοφρενικές τάσεις, που σημαίνει πως τα social skills τους είναι 0. Αυτό φαίνεται κάθε φορά στον διάλογο, όταν οι επιλογές που έχεις δεν βγάζουν νόημα, ακριβώς σαν να τις έλεγε κάποιος τρελός. Άλλο παράδειγμα. Η φυλή των Nosferatu είναι παραμορφωμένη, κι έτσι δεν μπορεί να κυκλοφορεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Το Vampire the Masquerade: Bloodlines το υιοθετεί και βάζει ένα σύστημα από alleys και υπονόμους, ώστε να κυκλοφορείς απαρατήρητος.
To Vampire the Masquerade: Bloodlines είναι immersive sim
Hot take, αλλά είναι. Είναι ένα RPG μεν, αλλά το βάθος του gameplay είναι σχεδόν απαράμιλο. Κάθε αποστολή μπορείς να την προσεγγίσεις με 10 διαφορετικούς τρόπους και δεν υπερβάλλω. Μπορείς να δοκιμάσεις stealth, να δοκιμάσεις melee ή range combat, ή ακόμη να χρησιμοποιήσεις την μαγεία σου. Οι επιλογές των διαλόγων, από άλλο πλανήτη. Μπορείς να χρησιμοποίησεις τα social skills, αλλά μερικές φυλές μπορούν να σαγηνέψουν τους άλλους ή ακόμη να τους κάνουν πλύση εγκεφάλου. Οι αποστολές ευνοούν διαφορετικές προσεγγίσεις και οι επιλογές έχουν συνέπειες, αναλόγως ποια φράξια θα ακολουθήσεις.
Με λίγα λόγια, το Vampire the Masquerade: Bloodlines έχει όλες τις ποιότητες που έχει ένα immersive sim και θυμίζει ένα από τα καλύτερα RPG που άφησε εποχή, το Fallout: New Vegas
H Ιστορία του Bloodlines
Το Vampire the Masquerade: Bloodlines έχει την ιστορία ενός rpg session. Η γενική πλοκή περιστρέφεται γύρω από μια αρχαία σαρκοφάγο, η οποία μπορεί να φέρει το τέλος τους κόσμου, αν ανοίξει. Όμως, όπως και σε ένα session, είναι τα side quests που σε φέρνουν πιο κοντά στην γενική πλοκή. Στο Vampire the Masquerade, το πραγματικό νόμισμα είναι οι χάρες που κάνεις στους κεντρικούς χαρακτήρες, που σε ανταμοίβουν με την πληροφορία που θες.
Και πάλι το Bloodlines είναι πιστό στο Vampire the Masquerade, γιατί κάθε subplot και side quest είναι βουτηγμένο στο πνεύμα του. Δεν υπάρχει βαρετό subplot. Ό,τι παίζεις σε βυθίζει μέσα στον κόσμο και τον κάνει πιο πιστευτό κι πιο ζωντανό. Οι χαρακτήρες είναι ένας και ένας, από τον power-thirsty Prince LaCroix, μέχρι τον επαναστάτη Nines Rodriguez και φυσικά τις αγαπημένες μου αδελφές Voerman. Το παιχνίδι απεικονίζει εξαιρετικά τις κοινωνικές τάξεις των βαμπίρ, που είναι και η μισή γοητεία του παιχνιδιού
Το Gameplay του Vampire the Masquerade: Bloodlines
Ας ξεκινήσουμε με τα καλά. Ήδη είπαμε πως το gameplay είναι ευέλικτο και προσφέρει ελευθερίες. Το άλλο εξαιρετικό κομμάτι του gameplay είναι ο χάρτης. Ρε φίλε, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. ΜΙΚΡΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΜΕ ΒΑΘΟΣ. Ε το Vampire το έκανε πρώτο. Έχει 4 περιοχές και κάθε περιοχή έχει 7-8 κτήρια – σχεδόν ένα με δύο οικοδομικά τετράγωνα. Αλλά, κάθε κτήριο, κάθε περιοχή είναι ξεχωριστή και ξέρεις ακριβώς που είσαι πάντα. Στο Bloodlines, τίποτα δεν είναι “βιτρίνα”. Όλα τα κτήρια έχουν σκοπό ύπαρξης και μπορείς να μπεις μέσα όποτε θες.
Αλλά οκ, μιλάμε για 2004. Το παιχνίδι είναι κακογερασμένο όσο δεν πάει. Επίσης από άποψη balance, το παιχνίδι μπατάρει μονόπαντα. Το melee είναι 1000 φορές πιο viable από τα όπλα, το stealth δουλεύει και δεν δουλεύει και γενικότερα, τις περισσότερες φορές, ο διάλογος είναι η πιο καλή και βιώσιμη λύση. Το παιχνίδι θέλει remaster όπως και δήποτε, αν και με την πίκρα που είναι το Bloodlines 2, σιγά και μην.
Η Μουσική
Δεν μιλάω συχνά για μουσική στα παιχνίδια, αλλά εδώ θα κάνω μια εξαίρεση. Το soundrack του Vampire the Masquerade: Bloodlines είναι ορισμός του goth. Lacuna Coil, Tiamat, Chiasm και Ministry, απλώς δίνουν ρεσιτάλ και κουμπώνουν τέλεια με την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Αξίζει να περάσετε 3-4 λεπτά στα κλαμπ του χάρτη, μόνο και μόνο για να ακούσετε φουλ τα τραγούδια.
Επίλογος
To Vampire the Masquerade: Bloodlines είναι από τα πιο underrated παιχνίδια που έχω παίξει. Φέρνει καινοτομίες εν έτει 2004, είναι ένα ολοκληρωμένο rpg και πάνω από όλα είναι πιστό στο source material του. Το παιχνίδι σέβεται και το υλικό και τον παίχτη και προσφέρει ένα μικρό κόσμο με μεγάλο βάθος. Και είναι τέτοιου είδους παιχνίδια που σπανίζουν σήμερα.
