DragonAge Ινκουιζίσιο. Αν έκανε ένα σωστό πράγμα αυτό το παιχνίδι ήταν πως μας προειδοποίησε για την επερχόμενη καταστροφή της Bioware. Οι πιο σοφοί από μας είχαν δει τα σημάδια από τότε, αλλά δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Κατά τα άλλα το παιχνίδι ήταν μια πανηγυρική αποτυχία σε όλους τους τομείς. Ναι, ακόμη κι αν είχε τις καλύτερες κριτικές και κέρδισε ένα σκασμό βραβεία.
DragonAge: Skyrim
Αυτό που έκανε τα DragonAge να ξεχωρίζουν ήταν το γεγονός πως ήταν σχετικά linear παιχνίδια. Είχες βασικές αποστολές, βασικές ιστορίες που τις εξερευνούσες κυρίως είτε σε instanced πίστες είτε σε semi-open περιβάλλοντα. Και μας άρεσε. Μας άρεσε η εστίαση που είχε στην ιστορία, στις σχέσεις των συντρόφων, στις επιλογές που είχες να κάνεις. Αυτό ήταν και το “ψωμί και βούτυρο” της Bioware. Ήταν παιχνίδια σφιχτοδεμένα που σε κρατούσαν ακόμη και στο “side content”. Σημείωση: Και στο 1 και στο 2 το side content δεν είναι ποτέ filler. Σε αντίθεση με το 3.
Μετά την κριτική στο DragonAge 2, αντί η Bioware να διορθώσει τις αδυναμίες και πατήσει πάνω στα δυνατά της σημεία, κάνει το αψυχολόγητο. Αντιγράφει το Skyrim, κάνει το DragonAge open-world και μαζί φέρνει ένα κάρο προβλήματα που δεν υπήρχαν.
Άθλιες Filler Αποστολές
Οι αποστολές του Ινκουιζίσιο είναι άθλιες. Όχι κακές. Άθλιες. Το 90% από τις side missions έχουν ως εξής:
Μπαίνεις σε ένα random σπίτι. Βρίσκεις ένα γράμμα και το διαβάζεις. Κερδίζεις ένα map marker στου διαόλου το κέρατο. Πηγαίνεις, σκοτώνεις, τέλος αποστολής. Δεν κάνω πλάκα. Αυτές ήταν οι side αποστολές του παιχνιδιού. Κανένα cutscene, κανένας διάλογος, κανένα narrative που να σε κάνει να ενδιαφερθείς. Πρώτη φορά είδα open world rpg να μισεί τόσο τις αποστολές του.
Χάλια Εξερεύνηση
Αν θες να φτιαξεις ένα καλό open world rpg, πρέπει να πετύχεις την εξερεύνηση. Να θέλει ο παίχτης να περιπλανηθεί στον κόσμο σου. Να βγει εκεί έξω και να ανακαλύψει. Όχι το δυνατό σημείο της Bioware.
Πρώτον η μετακίνηση ήταν για κλάματα. Το άλογο δεν βοηθούσε καθόλου, ο χάρτης ήταν αδιανόητα δύσκολος στο να πας από το ένα σημείο στο άλλο και σε ορισμένα σημεία έμοιαζε εχθρικός. Η διαφορά υψομέτρου σε έκανε να ψάχνεις τον σωστό δρόμο για ώρα και ας είμαστε ειλικρινείς. Το DragonAge δεν είχε ποτέ ωραιο traversing. Απλώς μέσα στα corridors και στον μικρό σφιχτό κόσμο αυτή η αδυναμία μασκαρεύεται. Σε ένα open world όμως απλώς πιάνεται ξυπόλητη στα αγκάθια.
Η μάχη με την μάχη του DragonAge
Η μάχη ήταν το μοναδικό πράγμα που με κράτησε για καμιά 30ώρες στο Ινκουιζίσιο. Κυρίως επειδή το DragonAge πάντα είχε δυνατή και στρατηγική μάχη. Όπως και οι προκάτοχοί του, το παιχνίδι σού έδινε την επιλογή των συντρόφων σου, κάτι που έκανε κάθε μάχη σχεδόν μοναδική. Οι διάφορες κλάσεις και ο συνδυασμός τους αφήνε χώρο για τις επιλογές του παίχτη. Το gearing system ήταν απλώς εκεί, εντελώς αχρείαστο.
Αλλά και πάλι η μάχη μου φάνηκε λίγο πιο νερωμένη από τα προηγούμενα παιχνίδια. Όχι να βάλεις λίγο νερό στο κρασί, αλλά κρασί στο νερό σου. Ναι, είχε τα στοιχεία των προηγούμενων DragonAge και την παύση στην μάχη, αλλά έμοιαζε περισσότερο αυτοματοποιημένη από τα άλλα. Προφανώς, όπως και στην περίπτωση του Dead Space, η EA έδωσε γραμμή για πιο accessible combat και έπιασε.
Το αχρείαστο War Table
Ok, δεν είναι τόσο σημαντικό, αλλά με χάλασε δυσανάλογα με την σημασία του. Το war table που έστελνες κάτι άσχετους σε αποστολές με χάλασε πάρα πολύ. Για κάποιο λόγο μου φαινόταν σημαντικό και προσπαθούσα να το χρησιμοποιώ, αλλά στο τέλος βαρέθηκα. Από τα Features που δεν είχαν λόγο ύπαρξης και απλώς σε αποσπούσαν από το κυρίως παιχνίδι.
Frostbite – Χιονίστρα
Ένα τεράστιο πρόβλημα για το παιχνίδι ήταν η αλλαγή του game engine. Μπορεί να μην είχε εμφανές αντίκτυπο στο παιχνίδι, αλλά έστω και έμμεσα επηρέασε αρνητικά το παιχνίδι. Όταν φτιάχνεις ένα rpg σε μια μηχανή που δεν είναι φτιαγμένη για rpg, όταν πρέπει να φτιάξεις από την αρχή συστήματα που τα είχες έτοιμα, όταν πρέπει να αφοσιώσεις χρόνια από την δημιουργία του παιχνιδιού στο να το φτιάξεις από τα μπετά, αντί να βελτιώσεις αυτό που ήδη έχεις, τότε ναι, ξεκινάς κάνοντας αρκετά βήματα πιο πίσω
Ένα DragonAge για όλους και για κανένα
To DragonAge Ινκουιζίσιο είναι ένα πραγματικά μέτριο παιχνίδι που δεν έχει τίποτα αξιομνημόνευτο. Ό,τι καλό έχει, είναι τα στοιχεία που ήρθαν από τα προηγούμενα παιχνίδια. Από μόνο του δεν κάνει τίποτα. Χάλια κόσμος, χάλια εξερεύνηση, χάλια αποστολές, χάλια προσθήκες. Είναι μια μεχ, νερωμένη προσπάθεια που ήθελε να φέρει κόσμο μέσα και να μην χάσει τους παλιούς φαν. Ήταν λιγότερο DragonAge και περισσότερο μούφα Skyrim. Και καταλαβαίνει κανείς πόσο χαμένη ήταν αυτή η προσπάθεια της Bioware, όταν ένα χρόνο μετά βγήκε το παιχνίδι που έθεσε τον πήχη για κάθε επόμενο rpg. Το Witcher 3.
