Την κριτική την είδατε και σας άρεσε. Όσοι από εσάς το παίξατε κιόλας, μπράβο. Παίξατε ένα από τα καλά RPG των τελευταίων χρόνων και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που θα βγουν φέτος. Τώρα όμως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε σοβαρά για το Avowed. Γιατί πέρα από τα γραφικά και το gameplay και την μάχη και τους διαλόγους, το παιχνίδι έχει κάτι παραπάνω που θέλει ένα άρθρο μόνο του. Έχει αξίες. Σήμερα λοιπόν θα πούμε λίγα λόγια για την αξία του Avowed και τι σημαίνει να βγαίνει ένα παιχνίδι σαν αυτό το 2025.
Μικρός αλλά Βαθύς Κόσμος
Μάλλιασε η γλώσσα μου να τα λέει. Μικροί κόσμοι με βάθος, όχι real estate. Το Avowed το πετυχαίνει, αλλάζοντας την φόρμουλα του open-world σε open-zone. Αντί να έχει μια τεράστια περιοχή, έχει τέσσερις μικρότερες, κι αυτό πετυχαίνει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η διαφοροποίηση στα περιβάλλοντα. Σε αντίθεση με το AC Valhalla ή τα αντίστοιχα παιχνίδια, οι ζώνες στο Avowed είναι φουλ διαφορετικές. Τα πράσινα λιβάδια του Dawnshore και η έρημος του Shatterscarp δίνουν δύο εντελώς άλλες εμπειρίες, μέσα στο ίδιο setting.
Το δεύτερο είναι η εμβάθυνση του κόσμου. Μικρότερος χάρτης σημαίνει πως κάθε εκατοστό μετράει. Κάθε τι έχει τη σημασία του. Τίποτα δεν είναι copy-paste. Κάθε βήμα είναι ξεχωριστό. Στο Avowed ξεκινάς για μια αποστολή, αλλά ο ίδιος ο κόσμος σε καλεί να τον εξερευνήσεις. Αν η πυξίδα λέει δεξιά, εσύ θες να πας πρώτα αριστερά να δεις τι είναι εκείνο το κτήριο που αχνοφαίνεται. Και ακριβώς επειδή το παιχνίδι έχει βάθος, πάντα σε επιβραβεύει με μια κρυμμένη αποστολή, με loot ή με πληροφορίες για να συνεχίσεις το ψάξιμο.
Μικρότερη Κλίμακα
Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, το Avowed έχει πολύ λιγότερα συστήματα. Αυτά που έχει είναι αρκετά streamlined ώστε να μην ταλαιπωρούν πολύ τον παίχτη. Αυτό για κάποιους είναι dealbreaking και το καταλαβαίνω. Όταν έχεις συνηθίσει στα συστήματα του Kingdom Come ή του Baldur’s Gate, το Avowed φαίνεται πολύ “βασικό” και “generic” και “κρέας με πατάτες”. Αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε και παιχνίδια που είναι απλώς κρέας με πατάτες. Μερικές φορές χρειαζόμαστε παιχνίδια που είναι μικρά, που απλώς θέλουν να προσφέρουν 30-40 ώρες διασκέδασης στους παίκτες. Πειράζει που δεν έχει day-night cycle ή πως οι NPC δεν έχουν δικό τους πρόγραμμα; Όχι φυσικά. Μπράβο στα παιχνίδια που το κάνουν, αλλά δεν χρειάζονται να τα έχουν όλα τα παιχνίδια. Και το Avowed θέλει να είναι ένα παιχνίδι που μένει μικρό και σφιχτό, με μια ιστορία που θα σε κρατήσει, αλλά δεν θα σου αλλάξει τη ζωή.
Το Avowed έχει στόχους και ταυτότητα.
Δεν το εννοώ από άποψη εικαστικού ή γραφής. Το λέω από την άποψη της διεύθυνσης, του direction δηλαδή. Παρά την αλλαγή στο game direction, πιστεύω πως το Avowed ξέρει τι θέλει να είναι. Στοχεύει κυρίως στην χαρά του παίκτη. Κάθε πράγμα που υπάρχει στο παιχνίδι περνά από μια ερώτηση. Κάνει το παιχνίδι πιο διασκεδαστικό; Αν ναι, τότε μπαίνει. Αν όχι, τότε κόβεται. Είναι από τα λίγα παιχνίδια που πάει προγραμματικά να είναι fun to play, και να μην είναι το υπέρτατο cinematic experience που σου ανατινάξει τον εγκέφαλο. Δεν το νοιάζει έννοιες όπως ρεαλισμός ή immersion, γιατί αν κάτι είναι διασκεδαστικό θα μπει κι ας μην είναι immersion – π.χ το reloading στα πιστόλια.
Το Avowed δεν έχει φιλοδοξίες και το καταλαβαίνεις. Θέλει να είναι καλό παιχνίδι και τίποτα άλλο. Και αυτό είναι υπέροχο, και χρειαζόμαστε studio με αυτή τη νοοτροπία. Σε μια εποχή όπου τα παιχνίδια θέλουν να είναι τα πάντα εκτός από παιχνίδια, το Avowed μας θυμίζει να μην παίρνουμε το gaming τόσο στα σοβαρά. Λίγο old-school RPG είναι καλό, κι ας μην είναι σαν τα μοντέρνα θαύματα του Elden Ring ή του Kingdom Come ή του Baldur’s Gate. Ας έχουμε και ένα παιχνίδι που να είναι απλώς fun to play, και δεν θέλει να είναι βουδιστική εξάσκηση στην επιμονή (Elden Ring) ή αντιγραφή της μεσαιωνικής πραγματικότητας (Kingdom Come).
Λιγότερες φιλοδοξίες, λιγότεροι στόχοι
Ένα παιχνίδι σαν το Avowed μπορεί να αποτελέσει μια καλή απάντηση στην κρίση των AAA παιχνιδιών. Δεδομένου πως τα κόστη είναι στο θεό και οι εταιρείες αναγνωρίζουν πως δεν είναι βιώσιμο ένα μοντέλο ανάπτυξης 7 χρόνων, το Avowed είναι ένα παιχνίδι που χρειάστηκε λιγότερο χρόνο για ανάπτυξη. Λιγότερος χρόνος σημαίνει λιγότερο χρήμα. Λιγότερο χρήμα σημαίνει λιγότερα αντίτυπα για να γίνει επικερδές. Και δεν εστιάζει καν στο κέρδος το παιχνίδι. Αλλά έχοντας ένα παιχνίδι που κάνει σαφώς λιγότερα πράγματα, ο πήχης είναι χαμηλότερα. Τα 1.5 μύρια που πούλησε το Veilguard είναι λίγα για ένα παιχνίδι αυτού του κόστους. Όμως στο Avowed πιστεύω πως ακόμη και στο πρώτο εκατομμύριο το παιχνίδι θα θεωρηθεί μια μέτρια επιτυχία. Που δεν θέλει να είναι και κάτι παραπάνω.
Στο Avowed και γενικά στην Obsidian βλέπω μια αλλαγή στη νοοτροπία του gaming, που πιστεύω θα ωφελέσει αν όχι όλους, τότε αρκετούς. Μην προσπαθείτε να κάνετε τα παιχνίδια σας το νέο Witcher ή το νέο Elden Ring γιατί και θα φάτε ένα σκασμό λεφτά και δεν θα κάνετε τις πωλήσεις που χρειάζονται. Αντ’ αυτού κάνετε κάτι λιγότερο, ένα ΑΑ τίτλο, που θα κάνει τα μισά πράγματα που φαντάζεστε. Έτσι το παιχνίδι μένει μικρό, το κόστο χαμηλό και μπορεί να βγάλει κέρδος ευκολότερα και γρηγορότερα. Κι αν όντως είναι κάτι καλό, μπορεί να συνεχίσει να πουλάει και στις εκπτώσεις. Ξέρω πολλούς που θα διστάσουν να πάρουν το Avowed με το 70άρι στη τιμή, αλλά χίλιες φορές να πάρουν 10 το παιχνίδι μισοτιμής, παρά 2 φουλ.
Η Συνέντευξη του VP
Και πάνω κάτω τα ίδια πράγματα είπε και ο αντιπρόεδρος της Obsidian στο πρόσφατο D.I.C.E summit. Δεν κυνηγάμε κέρδη, έχουμε ρεαλιστικές επιδιώξεις, προσπαθούμε για το καλύτερο. Και τα τελευταία εφτά χρόνια η Obsidian έχει βγάλει 4 παιχνίδια. Το Outer Worlds, το Grounded, το Pentiment, τώρα το Avowed και φέτος προγραμματίζεται και το sequel για το Outer Worlds. Πέντε παιχνίδια. Μικρά, αλλά ξεχωριστά και καλογραμμένα, που δεν σπάνε ταμεία, αλλά πουλάνε ήσυχα και φέρνουν χρήματα στην εταιρεία. Δεν ξέρω αν τους κρατήσει η Microsoft (γκουχ Tango γκουχ), αλλά πιστεύω πως έχουν τα φόντα.
Λίγα λόγια για τα Reviews του Avowed
Το παιχνίδι την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο είναι κάπου στο 80 στο metacritic και κάπου στο 80% very possitive στο steam. Περιμένω να πέσει αρκετά, γιατί οκ, μεταξύ μας μιλάμε. Οι gamers δεν χαρίζονται και υπάρχουν αρκετοί εκεί έξω που βαφτίζουν οτιδήποτε κάτω από το 96% αποτυχία. Αλλά έχει ενδιαφέρον να δείτε τις διάφορες κριτικές και πόσο απέχουν μεταξύ τους. Το γράψιμο για μένα είναι καλό, για έναν άλλο μέτριο, για έναν τρίτο απογοητευτικό και για άλλον καλό. Ο ένας το θεωρεί οπτικά όμορφο, ο άλλος πολύ παιδιάστικο. Αυτό που είναι καλό για τον έναν, για τον άλλον είναι κακό. Σίγουρα μια κριτική είναι υποκειμενική ΑΛΛΑ.
Καλό είναι να κρίνουμε με κριτήρια. Και καλό είναι αυτά τα κριτήρια να τα θέτει και το παιχνίδι. Είναι άδικο να λες “το Avowed δεν είναι σαν το KCD”, γιατί το παιχνίδι δεν θέλει να είναι σαν αυτό. Δεν είναι πως το προσπάθησε και απέτυχε, άρα μπορείς να το κρίνεις. Κρίνουμε τα παιχνίδια για αυτό που είναι, όχι για αυτό που δεν είναι ή για αυτά που θα θέλαμε να είναι. Και είναι πολλές φορές αυτές οι προσδοκίες που καταστρέφουν και την εμπειρία του gaming και τα studio που προσπαθούν, αλλά φτάνουν ποτέ τις απαιτήσεις που έχουν οι gamers.
Η τιμή του Avowed
Το μοναδικό πράγμα που με χάλασε και πιστεύω θα βλάψει το παιχνίδι. Το παιχνίδι δεν είναι παιχνίδι στο 70άρι. Καλώς ή κακώς, το παιχνίδι κάνει λιγότερα, άρα θα έπρεπε να ζητάει λιγότερα. Προσωπικά στο 40άρι θα έβρισκε πολύ καλύτερη υποδοχή, αν και φαντάζομαι αυτή είναι μια απόφαση της Microsoft και όχι της Obsidian. Τι να κάνουμε, η τιμή ενός παιχνιδιού είναι μέσα στα πράγματα που ορίζουν τις απαιτήσεις του κόσμου. Κάτι που με φέρνει πίσω στο αρχικό μου επιχείρημα, πως το παιχνίδι πάει για το long run και τις εκπτώσεις και χωρίς να θέλει να εκμεταλλευτεί πορτοφόλια.
Επίλογος για το Avowed
Είτε αρέσει είτε όχι, το Avowed προσφέρει τροφή για σκέψη. Πιστεύω αργά η γρήγορα τα λεφτά του θα τα βγάλει. Εδώ τα έβγαλε το Alan Wake 2 μετά από 16 μήνες, δύο DLC και ήταν και αριστούργημα. Το Avowed θα πάρει τον χρόνο του. Αλλά καθώς θα περάσει και θα ξεχαστεί και θα έρθει το επόμενο παιχνίδι της Obsidian, τα ερωτήματα για την βιομηχανία του gaming, τα reviews και τους gamers θα παραμείνουν. Μέχρι τότε, Obsidian keep up the good work.
