Το Gray Matter μάλλον δεν το ξέρει κανείς. Και δεν σας αδικώ. Εγώ το έμαθα εντελώς τυχαία και να που μερικές φορές η τύχη δουλεύει με το μέρος μου. Μιλάμε για ένα point and click παιχνίδι του 2010 από την wizarbox και το 360 port που το επιμελήθηκε η αγαπημένη μου Spiders. Και έχει ενδιαφέρον, γιατί στο σύχρονο gaming σπάνια μιλάμε για point and click adventures, και το Gray Matter είναι η τέλεια ευκαιρία για να μιλήσουμε για αυτά.
Ιστορία του Gray Matter
Ένα point and click χρειάζεται μόνο δύο πράγματα. Καλά puzzles και μια φοβερή ιστορία. Ξεκινώντας από το δεύτερο, το Gray Matter έχει μια καταπληκτική ιστορία. Τονίζω πως το παιχνίδι είχε βγει το 2010, όταν τα παιχνίδια με καλή ιστορία σπάνιζαν, πόσο μάλλον τα παιχνίδια μυστηρίου.
Η βασική πλοκή είναι πάνω κάτω αυτή και κινείται με βάση τρεις πυλώνες. Αναλαμβάνεις τον ρόλο της Samantha Everett, μιας νεαρής ταχυδακτυλουργού. Πρώτος πυλώνας λοιπόν, είναι να μπεις στο μεγαλύτερο club ταχυδακτυλουργών, το Club Daedalus στη μαγική Οξφόρδη. Επειδή όμως αυτή η αποστολή θέλει και λεφτά, αναγκάζεσαι να πεις ψέματα πως είσαι φοιτήτρια και να πιάσεις δουλειά ως γραμματέας/βοηθός σε έναν νευροχειρουργό που κάνει κάτι πειράματα με εγκεφαλογραφήματα. Κι ενώ προσπαθείς να ισορροπήσεις μεταξύ του ταχυδακτυλουργού και της δουλειάς, τρίτος πυλώνας, αρχίζουν να συμβαίνουν κάτι μεταφυσικά φαινόμενα στο πανεπιστήμιο (που και καλά είσαι φοιτήτρια) και αναλαμβάνεις να ερευνήσεις.
Και οι τρεις πλοκές είναι πολύ σφιχτά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Κάθε φορά που κάνεις πρόοδο στον ένα στόχο, ταυτόχρονα προχωράς και στους άλλους δύο. Το Club σε βοηθάει στην έρευνα, η έρευνα σε βοηθάει στα πειράματα. Δημιουργός της ιστορίας είναι η Jane Jensen, του διάσημου (στους Boomers) Gabriel Knight, και διάβολε δεν απογοητεύει. Το μυστήριο είναι πραγματικό μυστήριο, οι διάλογοι είναι ωραίοι και δεν κουράζουν. Το Gray Matter εξερευνά και αρκετά φιλοσοφικές ιδέες, κυρίως σε ό,τι αφορά την φαντασία και την μαγεία. Μεταξύ της νευροεπιστήμης και της ταχυδακτυλουργίας, το παιχνίδι αφήνει ερωτήματα για την φύση της φαντασίας και της πραγματικότητας.
Τα Puzzles του Gray Matter
Εδώ που τα περισσότερα point click αποτυγχάνουν. Το gameplay σε τέτοιου είδους παιχνίδια είναι πρακτικά εξερεύνηση, διάλογος και puzzle. Τα πρώτα δύο τα πετυχαίνουν. Στο τρίτο πάντα έχουμε θέμα. Τα puzzle συνήθως είναι α) τόσο παιδιάστικα που ξέρεις αυτόματα την λύση ή β) τόσο τρελά που χρειάζεσαι guide. Όχι στο Gray Matter. Στο Gray Matter όλα τα puzzles για να προχωρήσεις έχουν λογική. Κάθε εμπόδιο που συναντάς έχει μια φυσική λυση, που μάλλον την είχες συναντήσει στο στάδιο της εξερεύνησης. Αυτό κάνει τον παίχτη να νιώσει καλά και να του δώσει τη χαρά της ανακάλυψης, χωρίς πρώτα να έχει σπάσει το κεφάλι του στον τοίχο.
Και φυσικά τα puzzles έχουν ποικιλία. Πέρα από τα κανονικά puzzles και τους γρίφους, το παιχνίδι σου δίνει την δύνατότητα να κάνεις ταχυδακτυλουργικά. Η Samantha μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ικανότητές της, ώστε να κλέψει αντικείμενα, να δημιουργήσει αντιπερισπασμούς και τέτοια. Ακόμη και σήμερα, τέτοια ποικιλία σπανίζει, πόσο μάλλον το 2010 όταν πρωτοβγήκε το παιχνίδι
Επίλογος
Τι; Από τώρα; Πλάκα μας κάνεις. Κι όμως.
Ένα παιχνίδι δεν χρειάζεται να φέρνει τα πάνω κάτω. Δεν χρειάζεται να ανακαλύπτει κάθε φορά τον τροχό. Μπορεί να μην έχει τα υπερ-ρεαλιστικά γραφικά ή το εθιστικό gameplay που θα ξεχάσεις το φως του ήλιου. Το μόνο που χρειάζεται μερικές φορές για ένα διαμαντάκι είναι μια ωραία ιστορία, και μερικά καλά puzzle. Βάλε ενδιαφέροντες χαρακτήρες, έξυπνες καταστάσεις και τσούπ έτοιμο το παιχνίδι.
Το Gray Matter μου θυμίζει λίγο το Life is Strange, αλλά σε πέντε χρόνια πριν. Κι αυτό γιατί έχει όλα τα στοιχεία που δούλεψαν στο Life is Strange. Η Samantha δεν είναι Max, αλλά είναι πολύ κοντά και το όλο “Πανεπιστήμιο-Κολλέγιο” δουλεύει και στα δύο. Τα puzzles και στα δύο είναι έξυπνα και ταιριάζουν με το όλο concept. Και εύχομαι, όπως το Life is Strange, το Gray Matter να βρει την αναγνώριση που του αξίζει.
