Διακόπτουμε την κανονική ροή της τριλογίας για να σας φέρουμε ίσως το πιο φιλόδοξο indie immersive sim game που έγινε ποτέ. Σήμερα θα μιλήσουμε για το μικρό διαμαντάκι (που μάλλον δεν έχετε ακούσει καν) το Shadows of Doubt.
Τι είναι το Shadows of Doubt
Είναι λίγο δύσκολο να περιγράψει κανείς το Shadows of Doubt γιατί κάνει πολλά πράγματα και δανείζεται από πολλά είδη παιχνιδιών. Αυτό το κάνει μοναδικό, αλλά ταυτόχρονα και πολύ δύσκολο να το αγαπήσεις, και θα δούμε γιατί. Αλλά άμα το αγαπήσεις, τέλος ανήκει στα τοπ παιχνίδια που φτιάχτηκαν ποτέ.
Πρωτίστως το Shadows of Doubt είναι ένα παιχνίδι detective. Αλλά ένα procedural παιχνίδι detective. Είσαι εσύ, μέσα σε μια random generated πολη και γίνεται ένας φόνος. Στόχος σου είναι να χρησιμοποιήσεις τα στοιχεία που έχεις, για να βρεις ποιος από ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ της πόλης έχει κάνει το έγκλημα. Τα στοιχεία που μπορείς να συλλέξεις είναι πολλά. Από όνομα και διεύθυνση μέχρι δακτυλικά αποτυπώματα και ομάδα αίματος. Το παιχνίδι δεν σου κρατάει τα χέρια. Βρες ό,τι στοιχείο θες και ακολούθησε όποιο lead θες. Αν είναι dead end, πάρε το από την αρχή
Immersive sim ή Survival
Αλλά παράλληλα μιλάμε και για ένα immersive sim παιχνίδι, που σου δίνει ελευθερίες για το πώς θα προσεγγίσεις την έρευνά σου. Θες να μπεις σε ένα διαμέρισμα. Μπορείς να σπάσεις την πόρτα, αλλά μπορείς και να παραβιάσεις την κλειδαριά. Να ψάξεις αν υπάρχει κλειδί κάτω από το χαλάκι. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το δίκτυο των αεραγωγών. Το παιχνίδι σου προσφέρει πολλές επιλογές στο πώς θα προσεγγίσεις κάθε υπόθεση ή πώς θα ερευνήσεις το επόμενο μέρος. Και στα καλύτερα του θυμίζει το stealth του Deus Ex.
Βάλε και survival μέσα κυρ Στέφανε. Γιατί δεν είσαι απλά μέσα σε ένα χάρτη. Ζεις σε μια πόλη. Πρέπει να φας, να πιεις και να κοιμηθείς. Να προσέχεις να μην βραχείς και να μην κρυώνεις. Πρέπει να κάνεις μπάνιο. Και φυσικά πρέπει να έχεις μια δουλειά για να μπορείς να τα αγοράζεις όλα αυτά. Το παιχνίδι εντελώς αχρείαστα, σου πετάει έξτρα δυσκολίες στην έρευνά σου. Πολλές φορές θα πρέπει να σταματάς γιατί πρέπει να φας ή να πας στο σπίτι σου γιατί έχει βραχεί από την βροχή και γλιστράς.
Γιατί είναι διαμαντάκι το Shadows of Doubt
Επειδή είναι ένα indie game με φουλ φιλοδοξίες. Κάνει ένα σωρό πράγματα, προσπαθεί να είναι πολλά και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει όλα. Καταφέρνει να είναι ένα έξυπνο παιχνίδι detective ταυτόχρονα με τα survival elements. Σου δίνει ελευθερία στον τρόπο που ερευνάς αλλά και στον τρόπο που παίζεις. Αν δεν σου αρέσει, ζήσε στην πόλη κάνοντας δουλειές, και αδιαφόρησε εντελώς για τους φόνους. Μπορείς να το κάνεις.
Αν έχετε διαβάσει το άρθρο για το Mankind Divided, θα δείτε πως το Shadows of Doubt είναι ο,τι πιο κοντινό σε αυτό το όραμα. Έχει μικρή πόλη, αλλά γεμάτη με ιστορίες, αποστολές και σημεία να εξερευνήσεις. Το γεγονός πως το παιχνίδι δεν σου κρατά το χέρι αλλά σε αφήνει στο έλεος της πόλης, μπορεί να είναι τρομακτικό, αλλά σου αφήνει την ευχέρεια να εξερευνήσεις ο,τι θες όπως θες.
Προβλήματα
Δύο είναι τα βασικά μου προβλήματα. Το πρώτο, όπως είναι αναμενόμενο είναι το procedural generation. Αυτό λύνει το πρόβλημα των συνεχών εργασιών, υποθέσεων και δημιουργίας. Ο αλγόριθμος πετάει στο μπλέντερ τυχαία στοιχεία που θα κάνουν την υπόθεση, σου δίνει κάποια leads και όλα καλά. Αυτό δουλεύει αρκετές φορές, αλλά άλλες δεν δουλεύει καθόλου. Μπορεί να σου δώσει μια φωτογραφία και να το λύσεις σε 5 λεπτά, άλλες φορές σου δίνει μόνο νούμερο παπουτσιού και κάτσε βγάλε άκρη. Το procedural generation λύνει το πρόβλημα του content δυστυχώς με κόστος μια όμορφη, προσεγμένη, “χειροποίητη” ιστορία, που δυστυχώς ως sandbox game, το Shadows of Doubt δεν έχει.
Και το άλλο είναι το pixel art του. Σε άλλα παιχνίδια μπορεί να μην με χαλάει, αλλά εδώ με χαλάει. Μου σπάει το immersion, που κατά τα άλλα είναι 10/10. Καταλαβαίνω πόσο πιο εύκολο είναι το Pixel Art, από το να κάνει χωριστά assets και animations, αλλά ρε φίλε, νιώθω πως λύνω εγκλήματα στο minecraft.
Επίλογος
Το παιχνίδι αξίζει και δεν είναι και ακριβό. Θα έλεγα πως είναι τόσο όσο. Είναι ένα μικρό παιχνίδι, αλλά φιλόδοξο, που ικανοποιεί ταυτόχρονα πολλές ανάγκες. Και τονίζω, ο καθένας μπορεί να το παίξει όπως θέλει. Εγώ το έχω στο pc, κι όποτε θέλω μια μικρή, γρήγορη δόση από ένα immersive sim ή απλώς να περιπλανηθώ σε μια ψηφιακή πόλη, το βάζω και για λίγα λεπτά περνάω καλά. Γιατί στο κάτω κάτω της μέρας, σημασία με τα παιχνίδια έχει να περνάς καλά. Το Shadows of Doubt είναι μια σίγουρη επιλογή για αυτό.
