Για ακόμη μια φορά ήμουν σε δίλημμα με το Deus Ex: Mankind Divided. Ήθελα να το βάλω μαζί με το Deus Ex: Human Revolution, αλλά αυτό είναι για Boomer Gamer. Μετά σκέφτηκα να το βάλω μαζί με το Prey, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Και το Mankind Divided και το Prey θέλουν δικό τους ξεχωριστό άρθρο. Έτσι αφού σας σποίλαρα με τα επόμενα 3 άρθρα, πάμε να δούμε το πρώτο. Πάμε να δούμε το έπος που ήταν και είναι το Deus Ex: Mankind Divided.
Το πρώτο μου αρνητικό Review
Ναι, ξεκινώ ανορθόδοξα, αλλά ισχύει. Το πρώτο μου αρνητικό Review στο steam ήταν το Deus Ex: Mankind Divided. Όχι για τους λόγους που νομίζετε. Το παιχνίδι βασικά είναι unplayable ακόμη κι αν έχεις το minimum recommendation. Παρόλο που το παλιό μου PC μπορούσε να παίζει νέα παιχνίδια σε FULL HD με medium settings, το Mankind Divided δεν το τραβούσε ούτε με την χαμηλότερη ανάλυση και τις χαμηλότερες ρυθμίσεις. Τα FPS έπεφταν κάτω από το 10 και η απουσία SSD έκανε το loading συνώνυμο με το crashing
Παίζοντας το Deus Ex: Mankind Divided
Αλλά κάποια στιγμή άλλαξα μηχάνημα και το έπαιξα. Και dammit το παιχνίδι είναι ένα μικρό αριστούργημα. Το παιχνίδι είναι ένα φουλ immersive sim. Σε κάθε επίπεδο, αλλά και στο Hub-world σου δίνει 4-5 διαφορετικούς τρόπους για να περάσεις κάθε αποστολή και να ολοκληρώσεις κάθε task. Από guns blazing μέχρι non-lethal takedowns και από stealth kills μέχρι φουλ προσπερνάω ό,τι βρίσκεται, το παιχνίδι σου δίνει πλήρη ελευθερία. Επίσης έχει επιλογές σε διάλογο και ένα φουλ σύστημα ανίχνευσης προσωπικότητας, ώστε να μπορείς να επιλέξεις σωστά και να έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα. Το παιχνίδι έκανε σωστά αυτό που ακόμη και αριστουργήματα κάνουν λάθος.
Και είναι σε αυτή την ελευθερία που το Mankind Divided λάμπει, όπως και το αδερφάκι του, το Prey. Σου δίνει τον στόχο και μετά σου λέει βρες το μόνος σου. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος. If it works, it works που λένε και στο χωριό μου. Θες να ανοίξεις ένα χρηματοκιβώτιο; Μπορείς να βρεις τον κωδικό, μπορείς να χρησιμοποιήσεις το ειδικό item ή να το χακάρεις αμέσως. Κλειδωμένη πόρτα; Βρες τον κωδικό ή αν είσαι ντούκι, μπορείς απλά να την ανοίξεις με την βία.
Η ιστορία
Θεωρώ την ιστορία του Deus Ex: Mankind Divided πολύ κατώτερη από του Human Revolution. Μου φάνηκε πως ήταν μισή ιστορία. Ο τελικός κακός ήταν μάλλον underwhelming και σου άφηνε πολλές απορίες αναπάντητες. Όπως έμαθα αργότερα, οι devs είχαν σκοπό να συνεχίσουν την ιστορία σε μετέπειτα dlc αλλά έπεσε χοντρό τσεκούρι. Ακόμη κι έτσι όμως, δεν είναι κακή η ιστορία, απλώς φαίνεται πως κόβεται κάπως άγαρμπα στη μέση.
Όμως, δίνω στραβού δίκιο. Εκεί που το Human Revolution καταπιάστηκε με ερωτήματα σχετικά με τα “enhancing technologies” και το “τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, όταν το πάντρεμα ανθρώπου και μηχανής είναι τόσο εκτεταμένο”, το Deus Ex: Mankind Divided ρωτάει “πώς θα ήταν η κοινωνία με μια τέτοια τεχνολογία”. Και όντως το κάνει εξαιρετικά. Οι διακρίσεις και ο ρατσισμός απέναντι στους augmented, το αστυνομικό κράτος με checkpoints και το γενικότερο δυστοπικό περιβάλλον είναι spot on. Το παιχνίδι αγγίζει περισσότερο τα πολιτικά ζητήματα – π.χ ο ρόλος των ΜΜΕ – παρά τα φιλοσοφικά υπαρξιακά ερωτήματα. Κι αυτό είναι καλό. Είναι πάντα ενδιαφέρον να βλέπουμε ωραία franchise να εκτείνουν την ιστορία τους σε κάτι διαφορετικό και να εξερευνούν νέα θέματα.
Πού λάμπει το Deus Ex: Mankind Divided
Το Deus Ex: Mankind Divided (μαζί με το Prey) είναι τα παιχνίδια που θα ήθελα να έφτιαχνα εγώ – αν ήμουν game developer. Μικρά σε έκταση αλλά μεγάλα σε βάθος, με κάθε εκατοστό του παιχνιδιού να έχει φτιαχτεί με πρόθεση και σκοπό. Όλα έχουν τον σκοπό τους και όλα εξυπηρετούν κάτι. Τέρμα τα copy paste και το κενό real estate. Εδώ όλα είναι μοναδικά και το παιχνίδι είναι αρκετά αργό για να σε αφήσει να εκτιμήσεις το κάθε τι που σου δείχνει.
Αλλά ρε φίλε εκεί που πραγματικά τους βγάζω το καπέλο είναι στο environmental storytelling. Κάθε διαμέρισμα, κάθε γωνιά, κάθε εκατοστό του κόσμου, σου λέει και κάτι ή σου δίνει ιστορίες από την πόλη της Πράγας. Ανοίγεις ένα τυχαίο διαμέρισμα και έχει easter eggs και leads για να ακολουθήσεις. Έτσι, πολλές φορές χωρίς να σου δώσει quest. Αν καταφέρεις να ακολουθήσεις τα στοιχεία, έχει καλώς. Αν όχι, συνέχισε την ιστορία και ίσως πέσεις πάνω τους ξανά κατά τύχη. Ποτέ δεν ξέρεις.
Αυτό είναι το απόλυτο immersion. Δεν είναι μόνο η απουσία HUD που στο παιχνίδι δεν είναι αναγκαίο. Είναι η αίσθηση πως κάθε τι έχει κάτι να σου πει, κάτι να σου δώσει. Πώς το παιχνίδι δεν σου δίνει άσκοπα χιλιόμετρα, αλλά σε αφήνει να θαυμάσεις κάθε μέτρο της “πόλης”. Και αφού θαυμάσεις τα κτήρια και το εσωτερικό τους και βρεις τους διαδρόμους και τις κρυμμένες διαδρομές, σε αφήνει να εξοικειωθείς μαζί του, ώστε να μην χρειάζεσαι καν το χάρτη.
Επίλογος
Το Deus Ex: Mankind Divided είναι ένα παιχνίδι εξαιρετικό. Αξίζει να το παίξετε μετά το Human Revolution, που θα το δούμε στο επόμενο Boomer Gamer. Το παιχνίδι λάμπει μέχρι και σήμερα σε άποψη gameplay και αν το άφηναν να πει την ιστορία του, θα είχαμε ένα πραγματικό αριστούργημα. Και πλέον με την ακύρωση του νέου Deus Ex παιχνιδιού, δεν θα μάθουμε ποτέ.
Όμως πραγματικά, λίγα παιχνίδια με έχουν ενθουσιάσει τόσο πολύ. Ήταν το πρώτο παιχνίδι που με έκανε να εκτιμήσω τους μικρούς κόσμους, που ό,τι τους λείπει σε μέγεθος το έχουν σε βάθος και πυκνότητα. Και γενικοτερα μου λείπουν παιχνίδια που σου δίνουν πολλούς τρόπους για να πετύχεις τους σκοπούς σου. Εκεί που το μέσο παιχνίδι σου δίνει ένα task και βρες τρόπο να το πετύχεις, το Deus Ex: Mankind Divided σε άφηνε να πειραματιστείς, και να δοκιμάσεις δέκα διαφορετικούς τρόπους, τεστάροντας όχι τις ικανότητές σου, αλλά την φαντασία σου και το μυαλό σου.
