Υπάρχει μια ξεχωριστή κατηγορία παιχνιδιών που αγαπάω. Είναι αυτά τα παιχνίδια που είναι τίμια εφταράκια, ίσως και 8, που πάνε άπατα, δεν τα παίζει κανείς και τα ανακαλύπτεις καιρό μετά. Δεν είναι κρυφά διαμαντάκια, αλλά ρε φίλε είναι τίμια. Είναι σαν το πουργατόριο του gaming. Δεν τα μισώ αρκετά για να τα θάψω σε ένα Hate the Game, αλλά δεν είναι αρκετά καλά για να τα προτείνω στα Μικρά Διαμαντάκια. Είναι τίμια όμως και το αναγνωρίζω. Είναι παιχνίδια που έκαναν λάθη, παιχνίδια που εύχομαι να είχαν μια δεύτερη ευκαιρία. Κάποια δεν πήραν ποτέ. Ένα από αυτά είναι και το Immortals of Aveum.
Πρόλογος για το Immortals of Aveum
Το Immortals of Aveum είναι το πρώτο και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ παιχνίδι της Ascendant Studios. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταλάβετε για τι πόνο θα ρίξουμε σήμερα. Πρακτικά είναι ο Creative Director Brett Robbins, που είχε δουλέψει με την Sledgehammer στα τελευταία Call of Duty. Και λέει: “Τι λες, αν κάναμε το Call of Duty αλλά με μαγεία;” Και κάπως έτσι γεννήθηκε το pitch του Immortals of Aveum. H EA Originals το δέχτηκε και το παιχνίδι βγήκε το 2023.
Γενικά φανταστείτε την ιστορία και την πλοκή ως εξής: Αν κάποιος προσπαθούσε να χωρέσει την τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών σε 1 παιχνίδι. Το παιχνίδι βάζει ΤΟΝΟΥΣ από ιστορία, παράδοση, τάγματα, και μέρη μέσα σε ελάχιστες ώρες παιχνιδιού, κάτι που το κάνει από την αρχή απίστευτα βιαστικό. Δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις πού είσαι, τσουπ, εμφανίζεται νέο μέρος. Νέος πολιτισμός. Νέες φυλές. Νέες πληροφορίες. Πραγματικά είναι απίστευτο πόσο ταλέντο και φαντασία χρειαζόταν για να σκεφτεί κανείς τον κόσμο με λεπτομέρεια, αλλά ρε φίλε τα έβαλες ΟΛΑ σε 15 ώρες, ενώ θα χρειαζόσουν 15 παιχνίδια για να τα εξερευνήσεις όλα.
Η Ιστορία του Immortals of Aveum
Για ακόμη μια φορά είσαι ένα χαμίνι σε μια φτωχογειτονιά μιας παραγκούπολης. Όταν ο μεγάλος κακός καταστρέφει την πόλη σου, κατατάσσεσαι στον στρατό για να τον πολεμήσεις. Αποκτάς τη μαγεία, και μέσα από τις διάφορες αποστολές, προσπαθείς να αποτρέψεις αφενός τον μεγάλο κακό, αφενός μια τεράστια φυσική καταστροφή. Το ταξίδι σου θα σε πάει σε φανταστικά μέρη – που δεν θα ξαναδεις – και θα σου γνωρίσει φανταστικούς χαρακτήρες – που δεν θα ξαναδείς. Γενικά το παιχνίδι τρέχει αρκετά και δεν προλαβαίνει να εμβαθύνει σε τίποτα. Και δεν φτάνει που δεν εμβαθύνει, συνέχεια σου πετά νέα στοιχεία. Αφενός πρέπει να σου εξηγήσει βασικά πράγματα για τον κόσμο, τη μαγεία, τις χώρες. Αλλά εκεί που νομίζεις που σου εξηγεί, ΜΠΟΥΜ! Υπάρχει κι ένας αρχαίος πολιτισμός που έχει καταστραφεί. Α και μια θεότητα που επικοινωνεί μαζί σου.
Ίσως αν το παιχνίδι ήταν Open world RPG, το πρόβλημα να μην είναι τόσο εμφανές. Αλλά είναι Call of Duty και όλα τα επίπεδα έχουν αυτή τη δομή. Μια ιστορία που θα ήταν TOO MUCH ακόμη και για το Witcher 3, πλέον είναι 1 campaign Call of Duty. Αναγκαστικά το παιχνίδι πρέπει να το τρέξει όλο και γρήγορα, γιατί αλλιώς θα κουράσει. Και κουράζει.
Λίγα λόγια για το ύφος του γραψίματος.
Θυμάστε το ύφος του Josh Wheaton στους Avengers; Που κάθε δεύτερη πρόταση είναι κάποιου είδους αστείου ή σαρκασμός ή ειρωνεία. Ε πολλαπλασιάστε το επί εκατό και έχετε τον μέσο διάλογο στο Immortals of Aveum. Εν μέρει δουλεύει. Επειδή όλες οι συζητήσεις είναι χαλαρές και ειρωνικές και “κουλ”, όταν οι χαρακτήρες μιλάνε σοβαρά, έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο. Όταν ένας τύπος που δεν ξέρει τι σημαίνει “σοβαρότητα”, σου μιλάει σαν ενήλικας, τον ακούς πιο σοβαρά.
Αλλά έχεις τόσο πολύ κουραστεί από τα puns και τους εξυπνακισμούς, που αυτές οι στιγμές, αν και ευχάριστες, κρατούν λίγο. Μετά από λίγο, τα ίδια Παντελάκη μου. Θυμίζει πάρα πολύ αυτές χολυγουντιανές μέτριες ταινίες, που τις ευχαριστιέσαι και μετά τις ξεχνάς. Το γεγονός πως παίζει η Gina Torres μέσα, εντείνει λίγο περισσότερο αυτή την αίσθηση.
Γραφικά
Συνήθως δεν μιλάω για γραφικά, αλλά είναι μέσα στο βασικότερο πρόβλημα που έχει το Immortals of Aveum. Το παιχνίδι είναι φτιαγμένο σε Unreal 5 και διάβολε φαίνεται υπέροχα ρεαλιστικό. Τα πάντα έχουν τον δικό τους χαρακτήρα και η πληθώρα αντικειμένων που υπάρχει κάθε στιγμή στην οθόνη σου είναι απίστευτη… και υπερβολική.
Όπου και να κοιτάξεις, το κάδρο σου είναι γεμάτο. Παντού υπάρχουν 500 αντικείμενα, μεγάλα και μικρά που δείχνουν πόσο υπέροχα δουλεύει η Unreal 5. Όμως το παιχνίδι είναι επιθετικά ωραίο και αυτό κουράζει. Ειδικά στις μάχες, όταν πρέπει να ξεχωρίσεις πού είναι οι εχθροί και πού όχι, το περιβάλλον σε σαμποτάρει. Ναι, είναι πανέμορφο. Ναι, είναι τεχνικά άρτιο. Αλλά από άποψη λειτουργικότητας είναι σίγουρα αμήχανο
Gameplay
Είπαμε πως το Immortals of Aveum είναι ένα μεγάλο campaign Call of Duty με μαγεία. Το θέμα ξεκινάει όταν προσπαθούν να βάλουν ένα σωρό “όπλα” ταυτόχρονα. Είναι κυριολεκτικά σαν να σου δίνουν ένα οπλοστάσιο. Οκ, που είναι το κακό. Το κακό είναι πως το παιχνίδι σε πιέζει να χρησιμοποιήσεις όλα αυτά τα όπλα κάτι που μας φέρνει σε ένα μεγάλο πρόβλημα.
Στο παιχνίδι έχεις τρία βασικά όπλα. Κόκκινη μαγεία για shotguns, μπλε μαγεία για assault rifles και πράσινη μαγεία για uzi. Σε αυτά βάλτε άλλα τρία utility spells, τύπου λάσο για να τραβάς κόσμο. Προσθέστε άλλα έξι abilities, τύπου spells από WoW. Έχετε ένα melee και μια ultimate. Τρία και τρία ίσον έξι, και έξι ίσον δώδεκα και άλλα δύο, δεκατέσσερα. Δεκατέσσερα εργαλεία για να επιτεθείς. Επομένως πώς σε βάλουμε να τα χρησιμοποιήσεις όλα;
Χωρίζουμε τους εχθρούς σε τρεις κατηγορίες. Κόκκινοι, μπλε και πράσινοι. Χωρίζουμε και όλα τα abilities σε τρεις κατηγορίες. Δύο κόκκινα, δύο μπλε και δύο πράσινα. Κάνε λοιπόν συνεχώς rotation τα όπλα και τα abilities, ανάλογα με τους εχθρούς. Εύκολο; Φυσικά και όχι. Πρώτον μιλάμε για το γρήγορο στυλ του Call of Duty. Είναι δύσκολο από μόνο του να περιστρέφεις συνέχεια τις επιλογές σου, πόσο μάλλον όταν έχεις 10-12 κακούς στην οθόνη. Την μισή ώρα προσπαθείς να αποφασίσεις ποιο όπλο να χρησιμοποιήσεις και την άλλη μισή να πυροβολήσεις. Και αν τον χάσεις και βρεθεί άλλος στο δρόμο σου, φτου κι απ’ την αρχή άλλαξε όπλο.
Ηθικό δίδαγμα – αντί επιλόγου
Το παιχνίδι είναι αντικειμενικά καλό. Όχι αριστούργημα. Όχι αίσχος. Τίμιο εφταράκι που λέμε. Δεν χρειάζονται όλα τα παιχνίδια να είναι Elden Ring ή Baldur’s Gate. Αν έχουν πέντε καλά στοιχεία και δεν προσπαθεί να σε εκμεταλλευτεί, για μένα είναι ναι. Και τα χρειαζόμαστε αυτά τα παιχνίδια και πρέπει να πετυχαίνουν αυτά τα παιχνίδια. Θα μου πείτε τρελός είσαι; Τώρα θα στηρίζουμε και τα εφτάρια;
Ναι. Γιατί η ιστορία του Immortals of Aveum (και άλλων) είναι μια πικρή ιστορία. Είναι παιχνίδια του 7 που πατώνουν γιατί δεν βγάζουν κέρδος. Γιατί τιμούν τον παίκτη. Έστω και με κάτι μέτριο. Γιατί σε βλέπουν σαν άνθρωπο, όχι σαν πορτοφόλα. Και όταν αποτυγχάνουν αυτά τα παιχνίδια, οι χαρτογιακάδες ποντάρουν περισσότερο στα live service και στο monetization για να βγάλουν τα σπασμένα. Γιατί όταν αποτυγχάνουν αυτά τα παιχνίδια, χάνουμε στούντιο και devs και artists. Και την θέση τους παίρνουν παιχνίδια που θέλουν να σε ξεζουμίσουν, που είναι live service ή παιχνίδια περισσότερο άψυχα που βασίζονται μόνο στη δύναμη του franchise και του brand.
To Immortals of Aveum είναι ένα παιχνίδι που αν και μέτριο, θύμιζε τις παλιές καλές μέρες του gaming που διασκεδάζαμε και με μέτρια παιχνίδια και πληρώναμε μόνο την αγορά. Και το γεγονός πως η EA έκλεισε το studio είναι ακόμη μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του gaming.
